Bu resim e- postayla gelmiş, kime ait olduğunu bilmiyorum.(Resimdeki ''yazı'' sahibine ait olabilir.)
Resimdeki şahısları , her zaman bir arada, iş birliği içinde aynı zamanda ülkemizide sorunsuz, hastaneleri kuyruksuz, fakirsiz, terörsüz, huzurlu ve başarılı görsek; hayal mi olur?
Yer; İstanbul Gaziosmanpaşa meydanı. Tarih; 9 Nisan 2009 Saat; 12.30 Meydanda bir kadın çığlıklar atarak sağa sola koşturuyor. 5 dakika sonra durmadan bağırmaya devam eden kadın soyunmaya başladı.Tam soyunamadan , yakındaki kalabalıktan bir kaç kişi çıkardığı elbiseleri üstüne sararak kadını engellemeye başladı.Bulunduğum yer 400 metre kadar uzaktaydı. Sonra uzaklaştım, herkesin başına gelebilir bir durum, hayatta her şey aniden değişebilir..Hayatınız birden kararabilir. Böyle günler hepimizden uzak olsun.. O kadının belki , kocası işsiz, belki kötü hastalığı olan biri vardı ailesinde.Belkide kendisi ruhsal bunalımda veya tedavi görüyordu.. Ama ekonomik durum ve sağlık hizmetleri yeterli değil. İşsizlik tavan yapmış durumda, sağlık hizmetleri koruyucu değil.Hele işiniz yoksa yada yeterince maaşınız yoksa her şey boş, bu tip tablolarla karşılaşmak çok olası.. Yetkililer acaba koltukta oturmaktan başka bir şeylerle de uğraşabilirler mi? Gerçek; bu...
Bir coşku var içimde bugün kıpır kıpır Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum Gözlerim parke parke taş duvarlarda Açılıyor hayal pencerelerim Hafif bir rüzgar gibi, süzülüyorum Kekik kokulu koyaklardan aşarak Güvercinler ülkesinde dolaşıyor Bir çeşme başı arıyorum Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp Mis gibi nane kokuları arasında Ruhumu dinlemek istiyorum Zikre dalmış her şey Güne gülümserken papatyalar Dualar gibi yükselir ümitlerim Güneşle kol kola kırlarda koşarak Siz peygamber çiçekleri toplarken Ben çeşme başında uzanmak istiyorum Huzur dolu içimde Ben sonsuzluğu düşünüyorum Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum Durun kapanmayın pencerelerim Güneşimi kapatmayın Beton çok soğuk, üşüyorum..