Geçen gün, bir karşı kıtaya geçelim dedik, başımıza gelmeyen kalmadı.
Hedefimiz; Eyüp İskelesi'nden Üsküdar'a geçip Kartal' a gitmek.
Eyüp İskelesi , Su Forumu sebebiyle yerleştirilen eski Galata Köprüsü yüzünden çalışmıyor (muş).
Bu arada akşam saatleri yola çıkıyoruz.Yolun kalabalık olma ihtimali yüksek, birde İstanbul'un Fethi gecesi veya etkinlikleri var, Haliç'te..
Köprüden yürüyüp Sütlüce İskelesi'ni kullanmak istiyoruz.İskele son seferini yaptığı için kapanmış.Yakınında ki İETT durağında otobüs bekleyelim dedik.Otobüs geçmiyor.Yarım saate yakın bekledik Eminönü - Karaköy yönüne bir araç geçmedi.Tekrar Eyüp tarafına yürüyüp Feshane durağından Eminönü'ne geçmek istiyoruz.Duraktan çıktıktan 50 metre sonra Karaköy yönüne İETT otobüsü geçiyor haliyle yetişemiyoruz.
Geri dönmek zor, Feshane'ye yürüyoruz.
Nihayet ışıklardan geçip durağa vardık.Alçak tabanlı bir otobüse biniyoruz fakat trafik çok yavaş akmaya başlıyor.Haliç'te ki etkinlik sebebiyle.Bu arada hava karardı.Neyse Karaköy'e yaklaştık.Üsküdar'dan kalkan araç yerine her yere ve her an araç buluruz diye Kadıköy şeklinde hedef değiştiriyoruz.Karaköy İskelesi, durumu veya son sefer bitmiştir sebebiyle Eminönü'nde iniyoruz.Yandık! İskele kapanmış; temelli mi yoksa son sefere mi yetişemedik, öğrendiğimize göre son seferler karaköy'den yapılacakmış.Saat 21 veya 21.30...
Tekrar araba beklemekten veya yollardan karşıya geçmek yerine yeni Galata Köprüsü'nün rüzgar almayan Eyüp tarafından (şarkılar, konuşmalar ve şehirin sessiz sesiyle beraber üzüm ve arpa suyu kokularının içinde) yürüyerek Karaköy'e ulaştık.Muhtemelen geçici iskelede 20 dakika kadar bekledik.O da zahmetli bir iş; her taraf naylonlarla kapatılmış, havalandırma yok sadece giriş tarafı açık ve kalabalık.
Ses, ter ve sıcak sinemalarda değil, iskelede..
Nihayet gemimiz de geldi.Güzel bir gemi yolculuğundan sonra Kadıköy iskelesine indik, o da ne; otobüslerin peronları değişmiş, peronlarda neredeyse Monaco, Andorra gibi küçük bir memleket yüzeyine sahip.
Sora sora 21U'yu bulduk..
Körüklü otobüs.
Aziz otobüsün bütün koltuklarına oturulmuş ama gidiş ters koltuklardan ikisi boş kalmış.Hemen koltuğa yerleştikten sonra en geride , kapının yanındaki bir koltuğun boş olduğunu gördüm.Hızla kalkıp oraya gittim.Bir de ne göreyim; koltuklar yok.Ya kırılmış, kaldırılmış yada iptal ettiler (!).
Geriye döndüm, ters yöndeki koltuğu da kaybettik.Yolun bundan sonrasını kendi ayaklarımın üstünde ama yürümeyerek gittim.
Konuşan, uyuyan, uyumaya çalışan ama uyuyamayan yada uyuyan, kitap veya gazete okuyan (yolcunun kitap , gazete okuyanını severim), karşı cinsten birini kesmeye çalışan veya sevgi ağlarına atmak isteyen yolcular arasında nihayet son durağa vardık.
Arada sırada karşı kıtaya gideriz ama bu çok maceralı bir yolculuk oldu.
O akşam
(full aksesuarlı gibi bir deyim var, onun gibi full bir uyku çektim,yani deliksiz, uyanmadan, aktarma yapmadan)
çok güzel uyudum..
